فکر نکنم بدبخت‌تر از آدم موجودی وجود داشته باشه. عذاب جزئی از وجود و ماهیت ماست. کدوم موجودی برای غذایی هم که می‌خوره عذاب وجدان داشته که ما باید داشته باشیم. کدوم موجودی برای سرپناهش به این فکر می‌کنه که آیا به کسی ضرر زده یا نه. کدوم موجودی اصلا براش مهمه که چرا هست یا چرا نیست.
ما همیشه در عذابیم. چون خودمونو جزئی از این طبیعت نمی‌دونیم، چون می‌دونیم هر کاری که می‌کنیم داریم به طبیعت آسیب می‌زنیم. یه روز برای گوشتی که می‌خوریم باید ناراحت باشیم، یه روز برای ماشینی که سوار شدیم، یه روز برای لباس تنمون، یه روز برای وسایلی که نمی‌تونیم بازیافت کنیم.
بعضی وقتا می‌گم کاش تکامل پیدا نکرده بودیم و جزئی از همون طبیعت باقی مونده بودیم. چه گلی به سر ما زد این تکامل؟ جز اینکه باری روی دوش خودمون و دنیا شدیم.
من هنوزم نمی‌دونم چرا انسان ساخته شده؟